ΤΡΙΗΜΕΡΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Επιχειρώντας ένα σύντομο απολογισμό του παιδαγωγικού χαρακτήρα της τριήμερης εκδρομής που πραγματοποίησε το Γυμνάσιο Αρέθουσας στα Ιωάννινα (6-8 Νοεμβρίου), δεν θα μπορούσα παρά να υποστηρίξω για άλλη μια φορά θερμά την πολύπλευρη σπουδαιότητα ανάλογων πρωτοβουλιών για την ενίσχυση του μαθησιακού και ψυχοκοινωνικού ρόλου του σχολείου. Ως ταξίδι στην ιστορία, τη λαογραφία, τη γαστρονομία και το φυσικό πλούτο των Ιωαννίνων και της ευρύτερης ηπειρωτικής χώρας, η παρούσα δράση διεύρυνε αναμφίβολα το γνωστικό ορίζοντα των μαθητών και μαθητριών προσφέροντας τους παράλληλα μια ιδιαίτερα όμορφη και ωφέλιμη εμπειρία.
Η αποτελεσματικότητα της βιωματικής πρόσληψης της γνώσης για την ενεργοποίηση των γνωστικών κινήτρων των μαθητών υπήρξε μια από τις άμεσες διαπιστώσεις της εκδρομής. Μέσα από στοχευμένες και ενδιαφέρουσες ξεναγήσεις στον ηρωικό τόπο του Καλπακίου, το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, το νησί του Αλή Πασά (αλλά και τους μακεδονικούς τάφους της Βεργίνας) τα παιδιά προβληματίστηκαν γύρω από ζητήματα της αρχαίας και σύγχρονης ελληνικής ιστορίας αφομοιώνοντας ευχάριστα και δημιουργικά τα ιστορικά δεδομένα. Σημαντική υπήρξε, επίσης, η ανταπόκριση τους στο λαογραφικό και πολιτισμικό πλούτο της Ηπείρου: θαύμασαν τα κέρινα ομοιώματα του Π. Βρέλλη, εντυπωσιάστηκαν από την αυτάρκεια και το μορφωτικό επίπεδο των Βλάχων του Μετσόβου και απόρησαν με την υπομονή και τη δεξιοτεχνία των γυναικών της Ριζάρειου Σχολής στο κέντημα και τον αργαλειό.
Πέρα ωστόσο από τις μαθησιακές προεκτάσεις, η ψυχαγωγική διάσταση της εκδρομής υπήρξε εξίσου σημαντική. Στα Ζαγόρια και το Φαράγγι του Βίκου τα παιδιά φωτογραφήθηκαν στο πανέμορφο φθινοπωρινό τοπίο, γέλασαν προσπαθώντας να ανέβουν τα 163 σκαλοπάτια του Σπηλαίου του Περάματος, ενώ μέσα από χαλαρωτικούς απογευματινούς περιπάτους στα καλντερίμια, τη λίμνη και το Κάστρο των Ιωαννίνων διαπίστωσαν το πόσο άρτια μπορεί να συνυπάρξει το παλιό με το καινούριο σε μια πόλη υψηλής αισθητικής και κοσμοπολιτισμού. Δεν έλειψαν φυσικά οι απαραίτητες γαστρονομικές στάσεις με τα παραδοσιακά ηπειρωτικά εδέσματα, ο ελεύθερος χρόνος στο εμπορικό κέντρο αλλά και η πολυαναμενόμενη νυχτερινή διασκέδαση στους λαϊκούς και σύγχρονους ρυθμούς της φοιτητικής πρωτεύουσας.
Λίγες μέρες μετά και αφού η σωματική και ψυχολογική κόπωση έχει πλέον περάσει, η κριτική ματιά στο θεσμό της σχολικής εκδρομής με οδηγεί στα γνωστά συμπεράσματα. Δεν είναι τόσο οι καινούριες γνώσεις που αποκομίζουν οι μαθητές, όσο ουσιαστικές και αν είναι αυτές. Είναι κυρίως η ολότελα διαφορετική αίσθηση που διαμορφώνουν για τον κοινωνικό ρόλο του σχολείου. Μακριά για λίγες μέρες από την οικογενειακή εστία τα παιδιά αυτονομούνται σε μια συνθήκη καθ? όλα συλλογική βιώνοντας τη σχολική ζωή με τρόπο περισσότερο άμεσο και προσωπικό. Ωριμάζουν, ελέγχουν τα όρια και τις σχέσεις τους και το σημαντικότερο: την επόμενη μέρα στην τάξη σε κοιτούν με ακόμη μεγαλύτερη αγάπη και τρυφερότητα.
